In mijn vorige column vertelde ik dat ik steeds vaker het journaal oversla. Teveel ellende, teveel leed, oorlog, klimaatrampen, haat en onrecht. Het voelt alsof we machteloos staan. Tegenover machten, dictators, natuurgeweld en wat al niet. Maar er is wel een manier waarop we er mee om kunnen gaan. We kunnen het aan God voorleggen. Al onze zorgen en angsten.

Klagen of vragen is een goede manier om je pijn en verdriet bij God neer te leggen. Het is een teken van geloof en hoop dat je juist met je klacht naar God toe gaat. Want Hij luistert en is ook ontvankelijk voor onze vragen en klachten. Er staan voorbeelden genoeg in de Bijbel.

Zo zegt Job dat hij liever niet geboren was dan zo vreselijk te moeten lijden. En Jeremia kan er ook wat van, het heten niet voor niets Klaagliederen. Maar ook vragen vanuit het hart mogen aan God worden gesteld, zoals Hanna, die in de tempel jaar na jaar bid om een zoon, of Abraham die pleit voor de onschuldigen in Sodom en meerdere keren vraagt of God de stad wil sparen omwille van de onschuldigen.

Klagen doe je juist tegen iemand die er iets aan kan doen. Anders heeft het niet zoveel zin (al kan het wel opluchten). Daarom wordt er in de Bijbel geregeld geklaagd tegen God. Hij kan ingrijpen. Dat gebeurt in de Bijbel en ook in onze tijd. Klagen is God blijven vragen iets te doen. Dat mag in het vertrouwen dat God ons hoort, waar en wanneer dan ook.

Janet

Bronvermelding foto: Pixabay (vrij van licentie)