Post ontvangen … van het Centraal Justitieel Incassobureau van het Ministerie van Justitie: ‘Beste weggebruiker, u wordt beschuldigd van de volgende overtreding: ‘U heeft de toegestane snelheidslimiet met 8 kilometer overschreden’. Boete € 26,- exclusief administratiekosten. En dan nog een foto, van mezelf achter het stuur. Wat een blik – vol vastberadenheid! Dus zo zie ik eruit, denk ik, als ik de wet overtreed. Ik voel me betrapt en boos. Ik betaal, natuurlijk. En natuurlijk ben ik van plan dat het niet meer zal gebeuren. Te snel rijden. Het is goed dat ik dat weer te horen kreeg.

Maar die bekeuring blijft me toch bezighouden: wat zou het zijn als we elke keer een boete zouden krijgen als we ook in de andere zin ‘te hard’ rijden. Als we bijvoorbeeld geheel onnodig met elkaar in ‘botsing’ komen, of elkaar geen ‘voorrang’ willen verlenen, te pas en te onpas blijven ‘toeteren’, letterlijk elkaar de weg afsnijden, hem/haar gewoon negeren. En met zo'n blik!

Ondenkbaar! Dan zouden we heel anders gaan nadenken over al die binnenkomende bekeuringen en de directe betaling daarvan. Omdat we het niet echt in de gaten hadden toen het zo snel gebeurde. Want hoe vaak zijn we niet te snel op weg met oordelen, afwijzen, over het hoofd zien … soms merken we pas achteraf wat er gebeurd is. Met meer iets minder snel intrappen van ons ‘reactie-gaspedaal’ zouden we onszelf aandachtiger kunnen waarnemen en meer op onze hoede zijn. Met ‘snelheid’ lossen we problemen niet snel op, ook in ‘haast’ doen we het vaak niet best. We moeten ons zelf dus ‘afremmen’. De Bijbel zegt niet voor niets: "Laat eenieder snel zijn om te horen, langzaam om te spreken en langzaam om boos te worden!" (Jacobus 1:19)

Laten we dus onze ‘blik op de weg’ op Zijn weg houden! Goede reis allemaal!

Kees