Op weg naar de fusie D.V. 1 januari 2025 willen we graag als gezamenlijke gemeente een aantal diensten houden om naar dat bijzondere moment toe te groeien. Wij zijn al een gemeente in wording en aan de hand van verschillende thema’s voor de versterking daarvan willen we graag verder bouwen aan onze eenheid. In een mooie, levendige dienst op 29 september stonden we daarbij stil met als thema 'Jezus Christus is het fundament waar wij op mogen bouwen'. In deze dienst waren er mooie bijdragen van verschillende leden van de 'bouwgroep', een aantal 'voortrekkers' uit beide gemeenten.  En ja, ook was er voor iedereen nog een prikkelende vraag ... wat wil jij eraan bijdragen? Alle kerkgangers kregen bij de uitgang een mooie 'verbeelding' mee in de vorm van een bouwsteentje. Hierop kan ieder zijn/haar bijdrage vermelden en volgende week zondag weer inleveren! Gezamenlijk kan er dan voor een 'kunstig' bouwwerk gezorgd worden, een waardevol fundament voor de toekomst van onze gezamenlijke gemeente.

Wat is een fundament zonder huis en een huis zonder een fundament? Beide vormen een eenheid; wordt het één of de ander gemist dan zal de bouw nooit voltooid kunnen worden of standhouden. Ook in het geestelijke leven.

Kerken fuseren vaak uit noodzaak. Er zijn niet langer voldoende mensen die al het werk kunnen doen, financiële middelen ontbreken om de boel overeind te houden. Ook wij willen fuseren, niet uit echte noodzaak, maar omdat we dat al langere tijd wilden en we meer willen doen dan al het bestaande in stand houden. Onze nieuwe gemeente moet vooral een thuis zijn voor kinderen en jongeren. Een plaats die mensen aan elkaar verbindt: voor zinzoekers én voor verschillende generaties. Een plaats ook die openstaat voor een ieder om ons heen, mensen dichtbij en mensen veraf.

Het klinkt natuurlijk mooi, maar in de praktijk is het niet altijd zo makkelijk. Beide gemeenten hadden ieder hun eigen traditie, hun eigenheid. Een eigenheid die kleur geeft aan leven en geloven. Wat gebeurt er als je gaat fuseren? Wat gebeurt er met het kerkgebouw? Hoe komt het met …

Het kerkgebouw waar je misschien wel bent gedoopt, waar je bent getrouwd, waar je kinderen gedoopt zijn. Waar je nog de bank kunt aanwijzen waar oma altijd zat. Hoe moet het wanneer je samengaat? Is er dan voor mij nog wel plaats? En de dingen die me dierbaar zijn, moet ik die dan zomaar loslaten? Fuseren zorgt voor emoties, frustraties soms, angst en verdriet. Toch voelen we ons geroepen om samen verder te gaan. De apostel Paulus schrijft ergens over de gemeente als ‘het lichaam van Christus’. In Christus zijn wij met elkaar verbonden. De voet heeft de hand nodig, het oog het oor. En het besef dat er in Christus een dragende verbinding is die voor ons uit gaat, inspireert ons telkens weer om op zoek te blijven naar verbinding met elkaar, naar waardering voor elkaar. 

Inmiddels komt onze fusie dichterbij en dichterbij. We worden één gemeente: de Protestantse Gemeente Damwâld en omstreken. En in een tijd van polarisatie en verdeeldheid mogen we er best trots zijn op die prestatie. Het is misschien niet altijd makkelijk, mensen moeten over zichzelf heen stappen. Maar nu kunnen we zien: de gemeente bloeit op, er is nieuw elan. In verbondenheid met God en met elkaar zijn we samen meer dan de som der delen.

Voor een kleine foto-impressie: Klik Hier