We geloven in God. Jezus is heel belangrijk voor ons. We zijn enorm dankbaar dat we vergeven zijn en dat we Zijn liefde mogen ontvangen. Dat is allemaal waar. Maar toch merken we het ene moment meer van God dan het andere moment. Of misschien geloven we wel al het bovengenoemde maar hebben er nog nooit iets bij gevoeld. Terwijl God een God is van relatie. Als Hij spreekt over het omgaan met ons dan heeft Hij het over vriendschap, over gemeenschap, over intimiteit en over een hartsrelatie.

Wij komen uit een traditie waarin ‘Het Woord’ centraal staat. Waarbij in de kerkgeschiedenis allerlei hele slimme mensen allerlei diepe en ingewikkelde dingen hebben geroepen, gepreekt en geschreven. Maar als we lezen over het liefhebben van God is dat inderdaad ook met het verstand, maar daar stopt het niet. Sterker nog: daar begint het niet eens. Het begint met liefhebben met ons hele hart. Dat is ook met ons gevoel en emotie. Zo heeft God ons gemaakt.

Wanneer is de laatste keer dat u zo onder de indruk was van Jezus dat u heel blij werd of van blijdschap een paar tranen liet gaan? Maar hoe kunnen we meer ervaren van Gods merkbare aanwezigheid? Eigenlijk begint het volgens mij al heel simpel, en tegelijk is dit voor ons heel moeilijk: stoppen met alles doen en leren zitten aan de voeten van Jezus net zoals Maria dit deed. Daar gebeurde niets. Ze deed niks! Ze zat daar maar te zitten. Maar ze zat tegenover Jezus en ze keek Hem in de ogen aan. Ze hoorde Zijn woorden. Ze was onder de indruk van Jezus. Ze merkte zijn bijzondere aanwezigheid.

Maar zitten aan de voeten van Jezus, onze persoonlijke dagelijkse ontmoeting met Hem, vraagt om een plek van stilte en stil worden. Tja, daar gaan we al! Hoe dan? Hoe kan ik nu stil worden? Want als ik het probeer, komen er allemaal gedachten naar boven. En wat moet ik dan doen als ik daar zit? Doen. Het woord in de kerken. We doen van alles. Maar we weten vaak niet meer om gewoon te zijn. Om ons hart te delen met onze Maker. Om onze dromen en verlangens te delen, onze pijn, verdriet, frustraties en zonden te delen met Hem op een intieme plek. Om stil te worden in Gods aanwezigheid. Als ik iets van God wil horen of merken, of de leiding van Heilige Geest in mijn leven wil oppikken, dan moet ik toch dichter naar Hem toe groeien.

Ik geloof in een sprekende God. Hij spreekt door de Bijbel heen, maar niet alleen door de Bijbel. God is een God van relaties. Merkt u soms ook dat diepe verlangen om dichter naar Jezus toe te groeien? Om meer van Hem te houden? Dat is een verlangen dat volgens mij door God zelf in ons hart wordt gelegd om je naar Hem toe te trekken. Zoals in Hosea staat: Ik lok je naar de woestijn (weg van alle afleidingen) en IK zal daar spreken tot jouw hart. Dat is de God die was, die is en die komt. Die dezelfde vandaag is als toen.

Robert