Eindelijk! De zon schijnt, het is bijna 30 graden. Terwijl ik nu binnen zit om deze column te schrijven zit ik in gedachten in een verfrissend zwembad, of in een hangmat die in de schaduw hangt met een beetje wind. Ik zou wel in het water willen duiken, maar in plaats daarvan ben ik vanochtend in Psalm 78 gedoken. Een psalm die al langere tijd een grote plek heeft in mijn leven. Dit heeft onder andere te maken met de eerste verzen. Hier wordt de lezer opgeroepen om de geweldige dingen en wonderen van God, om de verhalen die je met God hebt meegemaakt en beleeft te vertellen en door te geven aan de volgende generaties. Heb je dat ook wel eens, dat je in een Bijbelverhaal duikt of een bv. Een Psalm, en dat het is alsof de zon gaat schijnen? Ik wordt heel enthousiast als ik de kans heb om iets van Jezus te laten zien aan kinderen, aan tieners, eigenlijk aan iedereen. Ik zeg bewust ‘laten zien’ want we kunnen heel veel zeggen en vertellen over Jezus, maar volgens moeten we ook praktisch laten zien hoe we zelf persoonlijk met Jezus leven. Hoe ziet onze vriendschap met Jezus eruit? De schrijver Asaf, die deze Psalm schreef, zegt niet dat we onze leerstellingen, dogma’s of allerlei theoretische en theologische moeten doorgeven, maar dat we onze kinderen, en de generaties na ons, moeten vertellen over de kracht en de wonderen van God die we persoonlijk hebben meegemaakt. Dat ze aan ons zien wat het concreet betekent, in ons dagelijkse leven, om een relatie met God te hebben. Dat voor anderen zichtbaar wordt wat vertrouwen en geloof in God inhoudt, een God die het menselijk onmogelijke kan. Een God meer kan doen dan dat we bidden of beseffen. Geloven in een God die niet alleen in een boek wonderen doet en krachtig aanwezig is in levens en in de grote verhalen, maar die ook nu in 2024, in Damwald, nog steeds wonderen wil doen en krachtig aanwezig wil zijn. Maar dat kunnen we alleen doorgeven aan de volgende generaties als wij dit geloven, en als wij dit persoonlijk meemaken. We kunnen theoretisch, met wat Bijbelteksten, praten over de kracht van God (alsof wij maar een beetje doorhebben hoe dit precies eruit ziet…), maar hebben wij iets van deze kracht ooit persoonlijk meegemaakt en ervaren? En wat deed dit met je? Hoe ben je hierdoor dichter naar God gegroeid? Om weer met het zwembad te komen: Het lijkt hiermee vaak bij ons dat we wel in dit ‘zwembad’ duiken, maar totaal niet kunnen zwemmen. Iets delen van je persoonlijke relatie met God. De ups en de downs. Het eerlijke verhaal. Op dat moment gaat de zon nog meer schijnen in mij en hoop ik dat we dit heel praktisch en concreet kunnen maken als gemeente. Zoals bij de nieuwe SamenJong diensten. Dat we met alle generaties kunnen gaan zwemmen en dat we van elkaar kunnen leren hoe je anders kan zwemmen. Hoe je trucjes kan doen in het water. Hoe je samen plezier kan hebben, jong en oud. Dus: Spring lekker in het zwembad! En een fijne zomervakantie.

Robert